Οστεοαρθρίτιδα

Οστεοαρθρίτιδα

Η οστεοαρθρίτιδα  είναι μια χρόνια πάθηση των αρθρώσεων η οποία τυπικά προσβάλλει τις άκρες χείρες, τις άπω φαλαγγοφαλαγγικές αρθρώσεις, την σπονδυλικής στήλης (αυχενική και οσφυϊκή μοίρα) και ιδιαίτερα τις μεγάλες αρθρώσεις των κάτω άκρων, που φορτίζονται από το σωματικό βάρος, όπως π.χ. είναι οι αρθρώσεις του γόνατος και του ισχίου καθώς και οι ποδοκνημικές.

Είναι η πιο συχνή αρθρική νόσος και ευθύνεται για τις περισσότερες μυοσκελετικές αναπηρίες των ηλικιωμένων ατόμων. Προσβάλλει 190 περίπου εκατομμύρια άτομα παγκοσμίως.
 
Η συχνότητά της υπολογίζεται σε 150/1000 άτομα. Η συχνότητα της νόσου αυξάνει με την ηλικία. Στα άτομα ηλικίας άνω των 65 ετών υπάρχουν ακτινογραφικές ενδείξεις οστεοαρθρίτιδας στο 80% των ασθενών, ενώ μόνο το 60% εμφανίζει συμπτώματα ,από τα οποία το συχνότερο είναι το άλγος (πόνος).
 
Το πιο σημαντικό χαρακτηριστικό της οστεοαρθρίτιδας είναι ότι η συχνότητά της αυξάνει με την ηλικία. Αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι είναι μια πάθηση του γήρατος, δείχνει όμως ότι  απαιτεί πολλά χρόνια για να εκδηλωθεί.

Οι παράγοντες κινδύνου στην οστεοαρθρίτιδα είναι :

Η κληρονομικότητα, ηλικία, η παχυσαρκία, οι κακώσεις των αρθρώσεων, η επαναλαμβανόμενη καταπόνηση (stress) και η υπερφόρτιση των αρθρώσεων, η φυλή (δύο φορές συχνότερη η οστεοαρθρίτιδα του γόνατος στις γυναίκες της μαύρης φυλής απ ότι στις γυναίκες της λευκής) ,το φύλο (άνδρες /γυναίκες: 1/2) Οι συγγενείς διαταραχές της ανάπτυξης που αφορούν τον χόνδρο ή την όλη κατασκευή της άρθρωσης (Επιφυσιολίσθηση, συγγενές εξάρθρημα του ισχίου κ.λ.π.).

Όλοι οι παράγοντες κινδύνου που μόλις αναφέραμε και των οποίων η ιεράρχηση και η σπουδαιότητα δεν έχει ακόμη καθοριστεί έχουν ένα κοινό στόχο το χοντρό κύτταρο το οποίο βλάπτουν με τον ένα η τον άλλον τρόπο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα ο μεταβολισμός του να αποσυντονίζεται και η φυσιολογική διαδικασία της αναδόμησης του αρθρικού χόνδρου με απορρυθμίζουν τα ισορροπία των δύο βασικών λειτουργικών λειτουργιών του την αποικοδόμηση και την ανοικοδόμηση των στοιχείων του αρθρικού χόνδρου διαταράσσεται και επικρατεί η αποικοδόμηση αλλοίωση.

Η πλειονότητα των περιπτώσεων το κύριο σύμπτωμα που ανάγκασε τον ασθενή με οστεοαρθρίτιδα να αναζητήσει ιατρική βοήθεια είναι ο πόνος. Στις τυπικές μορφές της νόσου το άγχος επιδεινώνεται με τη χρησιμοποίηση των αρθρώσεων. Αρχικά το άγχος είναι διαλείπων καθώς όμως η νόσος εξελίσσεται το άγχος καθίσταται σταθερό και μόνιμου αυξάνει βαθμιαίως και μπορεί να προκαλέσει αναπηρία.

Σε ορισμένες προχωρημένες μορφές οστεοαρθρίτιδος το άλγος μπορεί να υπάρχει και τις νυχτερινές ώρες με αποτέλεσμα πολλές φορές να διαταράσσει το ύψος του ασθενούς του. Μερικές φορές μπορεί να υπάρχει και η πίεση νου τους φλεγμονή του αρθρικού υμένα υμενίτις η οποία αποτελεί επιπρόσθετο παράγοντα έκλυσης του αρθρικού αργούς. Ένα δεύτερο επίσης σύμπτωμα που συνοδεύει την οστεοαρθρίτιδα είναι αν η απώλεια της φυσιολογικής κινητικότητας που προκαλεί μυϊκή εξασθένηση και μη στην μείωση του μυϊκού ελέγχου και της ευστάθειας της αυτό που της άρθρωσης. Επειδή νόσος είναι πολυπαραγοντική η θεραπεία πρέπει να σου προσαρμοστεί στο συγκεκριμένο ασθενή και να μεταβάλλεται στο χρόνο σύμφωνα με τις ανάγκες του.

Έχουν χρησιμοποιηθεί και χρησιμοποιούνται για τη θεραπεία της οστεοαρθρίτιδος αναλγητικά φάρμακα αντιφλεγμονώδη μη στεροειδή φυσικοθεραπεία Μπάνια και τέλος για την πλήρη ίαση της οστεοαρθρίτιδος γίνεται χειρουργική επέμβαση και συγκεκριμένα η ολική αρθροπλαστική ειδικά για τις μεγάλες αρθρώσεις των κάτω άκρων κατά την επέμβαση αυτή για τον αγώνα του τοποθετείται μια μεταλλική μηνιαία πρόθεση και μια μεταλλική σκόνη μία πρόθεση η οποία καλύπτεται από μια θετική Επιφάνια κατασκευασμένη από πολυαιθυλένιο. Για το ισχίο όπως συνήθως συνδυασμός είναι μια μεταλλική πρόθεση του μηριαίου του μηριαίου η οποία αρθρώνεται με μια κοτύλη από πολλές αιθυλενίου. Με τις νέες χειρουργικές μεθόδους και τα σύγχρονα υλικά που υπάρχουν και την εκτέλεση των ολικών οστεοπλαστικών τα αποτελέσματα των τελευταίων είναι άριστα και με πλήρη αποκατάσταση της υγείας του ασθενούς.