Ο δύσκαμπτος μέγας δάκτυλος είναι εκφυλιστική αρθρίτιδα της πρώτης μεταταρσιοφαλαγγικής (ΜΤΦ) άρθρωσης η οποία δημιουργεί μεγάλο ραχιαίο οστεόφυτο και κατά συνέπεια έχουμε δυσκαμψία με περιορισμό κυρίως της ραχιαίας έκτασης του μεγάλου δακτύλου και έντονο πόνο.
Η νόσος είναι εκφυλιστική και μπορεί να αποτελεί μέρος γενικότερου προβλήματος :
- Συστηματική οστεοαρθρίτιδα
- Τραυματικής αιτιολογίας αρθρίτιδα (χρόνια κάκωση) η οποία είναι συχνή σε ποδοσφαιριστές και χορευτές μπαλέτου.
- Φλεγμονώδεις καταστάσεις (ρευματοειδής αρθρίτιδα)
- Μεταβολικές διαταραχές (ουρική αρθρίτιδα κ.α.)
- Πρώιμο στάδιο : Απλή επιπέδωση της άρθρωσης χωρίς ανάπτυξη οστεοφύτων με δυσκαμψία και πόνο στην πρώτη μεταταρσοφαλαγγική άρθρωση.
- Ενδιάμεσο στάδιο : Η αρθρίτιδα είναι εμφανής κυρίως στη ραχιαία πλευρά της άρθρωσης, με περιορισμό της ραχιαίας κάμψης και στένωση του μεσάρθριου διαστήματος.
- Προχωρημένο στάδιο : Η αρθρίτιδα της πρώτης μεταταρσοφαλαγγικής άρθρωσης του μεγάλου δακτύλου έχει αναπτυχθεί πλήρως με μεγάλο περιορισμό της κινητικότητάς της ραχιαία και πελματιαία, με αυξημένη οστεοφύτωση.
Η αντιμετώπιση του δύσκαμπτου μεγάλου δακτύλου είναι χειρουργική στα δύο τελευταία στάδια. Η διαδερμική χειρουργική έχει εφαρμογή στην αντιμετώπιση του δύσκαμπτου μεγάλου δακτύλου, διότι πληροί όλα τα πλεονεκτήματα της ελάχιστα επεμβατικής χειρουργικής, στην οποία γίνονται χειλεκτομές– οστεοτομίες – αρθρωδέσεις μέσω μικρών οπών, 2-3 χιλιοστών, με τοπική αναισθησία, χωρίς ίσχαιμη περίδεση, με άμεση φόρτιση και ο μετεγχειρητικός χρόνος είναι μικρότερος, με νοσηλεία λίγων μόνο ωρών.